01 okt Beelicious: ontstaan uit een passie voor de honingbij
Voor dit gesprek zat Claire samen met Willem van Beelicious, één van onze leveranciers van honing. Tijdens dit gesprek vertelt Willem over zijn passie voor de honingbij en hoe we daarbij de natuur haar werk moeten laten doen, maar ook over de problematiek van de wereldwijde bijensterfte door pesticiden en hoe hij met veel weerstand heeft getracht dit onderwerp ter sprake te brengen in Nederland.
Willem en zijn vriendin Andrea deden vroeger altijd wel een cursus om de wintermaanden door te komen en zichzelf te blijven ontwikkelen. En nadat hij een folder van een imkerij (die hij ooit eens had gekregen) toevallig ‘in de winter’ tussen een stapel tijdschriften terugvond, was dat voor hem hét teken om een cursus imkeren te doen. Hij deed de workshop, maar was niet heel erg onder de indruk. Maar hij had wel een klik gekregen met de imker. Die imker belde hem een paar maanden later met de vraag of hij hem kon komen uithelpen.
‘We reden toen samen op de tractor door een heel groot stuk veld, en op een gegeven moment kwamen we bij heel veel bijenkasten aan, met heel veel bijen. Op het moment van aankomst bevond ik me in een soort vortex van bijen, en dat was voor mij zo’n overweldigend en ontzagwekkend moment, dat ik in één klap om was om iets in de bijenwereld te gaan doen’ zegt Willem.
Zo is hij langzaam begonnen met steeds meer te leren over bijen(houden). ‘Je kunt imkeren zo groot maken als dat je zelf wilt. Als imker had ik ook een online forum voor imkers en ging ik vaak naar grote imker congressen (ja, dit bestaat!) waarbij ik eigenlijk als een soort journalist optrad’.
Tijdens zo’n congres in 2009, Apimondia genaamd, waarbij alle grote imkers uit de wereld bij elkaar komen, had hij samen met Andrea een aantal interviews gepland met een aantal ‘bijenberoemdheden’. Nét voor hun beurt was het televisieprogramma Arte aan de beurt voor een interview met een bekende bijenwetenschapper, waarin beide meekregen dat men had ontdekt dat er wereldwijd veel bijenvolken aan het sterven waren en er signalen kwamen dat dit waarschijnlijk te maken zou hebben met pesticiden.
Dit was nog helemaal niet bekend in Nederland, maar gedreven als Willem is, zag hij het als zijn taak om dit ter sprake te brengen. Hij richtte de ‘stop de bijensterfte’ petitie op om draagvlak te creëren, maar stootte hierbij op veel weerstand. Veel bijenverenigingen verklaarde hem voor gek, zeiden dat het onzin was. Zelfs mensen in zijn eigen vereniging keerde hem de rug toe.
Maar ondanks de weerstand kreeg hij toch wat aanhangers. Hij probeerde dit samen met een wetenschapper en een toxicoloog wetenschappelijk te onderleggen en bewijs hiervoor aan te tonen. De uitkomsten van dit onderzoek waren natuurlijk niet goed voor grote namen in de pesticidenwereld. ‘Triest maar waar hebben deze grote namen ervoor gezorgd dat deze toxicoloog Henk Tennekes zijn carrière compleet werd geruïneerd, hij kon nergens meer aan de slag’, zegt Willem. ‘Nu velen jaren later is iedereen die ooit weerstand had toch om’.
Dit hele verhaal leidde eigenlijk bij Willem tot een groot stuk inzicht, want hoe ga je eigenlijk met die bijen om? Niet alleen pesticiden zijn problematisch, maar ook andere factoren spelen een rol. ‘Imkers worden vaak door boeren gevraagd om een stuk gewas te komen bestuiven. Dan worden bijen voor een bepaalde tijd in of bij een gewas geplaatst en zo vindt de bestuiving plaats. Voordat de boer gewasbeschermers gaat gebruiken neem je je bijenvolk weer mee. En zo worden volkeren steeds verplaats’.
‘Niet alleen het reizen is stressvol voor de bijen, maar je krijgt eigenlijk ook te maken met een soort gemechaniseerde manier van werken. Je gaat eigenlijk tegen de natuur in. Steeds vaker kwam de vraag bij me op: wil ik hieraan meewerken?’
En zo is hij het anders gaan doen. Zijn blik hierop is erg gebalanceerd geworden en hij ziet het belang van een natuurlijke loop. ‘Als ik vroeger de vraag kreeg om bij iemand een bijenvolk te plaatsen dan deed ik dat, of dat nou bij iemand in de tuin was of bij een boer. Maar nu doe ik dit niet meer’.
Zoveel mogelijk de natuur zelf zijn werk laten doen is hierbij zijn motto. ‘Ik probeer echt te luisteren naar wat de bijen nodig hebben, en ik help een steentje bij – maar ik bouw geen dam voor ze’.
De honing van Beelicious is niet biologisch gecertificeerd, mede doordat deze certificering volgens Willem niet helemaal klopt met zijn standpunt. ‘Bijen vliegen in een radius van ongeveer 5 km. Maar er is nergens in Nederland een stuk land waar in een radius van 5km géén gewasbescherming wordt gebruikt. Dus de bijen komen er altijd mee in contact. En dat betekent dat biologische honing eigenlijk niet bestaat in Nederland. En daarnaast heeft het certificeringsbedrijf de radius nu aangepast naar 2km. Dat maakt het wel lastig, want wil je bij je standpunt blijven? Je wereld wordt dan wel een stuk kleiner’.
De honing van Beelicious wordt via een centrifuge proces (onverhit) gefilterd, waarbij alle goede eigenschappen behouden blijven en er een mooie pure honing overblijft.
Ook kijken ze bij Beelicious naar andere zaken zoals recyclen, geen plastic knijpflessen meer etc. ‘Commercieel gezien is dat misschien niet handig, maar het bevordert wel de nachtrust’, aldus Willem.
Kijk op onze honing afdeling voor de heerlijke pure honing van Beelicious!